dinsdag 30 maart 2010

Openbaar

Tot een paar minuten geleden was mijn blog niet te vinden in de zoekmachines. Toen ik begon aan 23Dingen vond ik het niet nodig om 'met mijn hele hebben en houwen' op Internet aanwezig te zijn. Maar zoals Zomer65 geheel terecht opmerkte: het is maar net hoeveel je zelf op Internet plaatst.
Dus...Angel goes public.
In navolging van andere Dingetjes een Google Blogsearch uitgevoerd. In eerste instantie 221 hits (huh?!), na een paar keer op 'volgende' geklikt te hebben, blijken het 33 hits te zijn. Behalve mijn eigen blog, ook reacties in de eerste groep Dingetjes. En heel veel hits in LibraryThing.
En o gruwel, een of andere datingsite. Een man die zich zo noemt en wanhopig op zoek is naar een vrouw. Brrr....
Met dit laatste geef ik ongetwijfeld munitie voor MCSlasaus om de BiebSoap nieuw leven in te blazen...maar da's niet erg, alleen maar leuk!

3 opmerkingen:

  1. Hai Angel, wel uitkijken met munitie en dat soort woorden: voor je het weet zit de AIVD op je nek;-) Je ben nu immer openbaar?
    Desalniettemin: welkom met een gedeelte van je hebben en houwen op het Internet! Schiet er verbaal maar lekker op los!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Biebsoap: dat zijn zeepbellen met verhaaltjes er in.

    Wil je meer? Dan kan je meer krijgen!
    (Biebsoap: het sprookje)

    Er was eens een prachtige bibliothecaresse: goudgelokt lang krulhaar. Zachtdeinende borsten. Heupwiegend.
    Niet zoals ik. Niet zoals jij. Een beetje zoals Lucile Werner met gezonde benen en opbeurende hulpmiddelen.

    Maar de meeste dromen zijn bedrog.
    Dus als je wakker wordt naast mij dan sla ik nog.
    Wild om me heen.
    Ik ben de ultieme stiefmoeder.
    Godmother klinkt dan wel weer beter dan stiefmoeder. Een godmother heeft een imperium met onderkruipende onderdanen. Een stiefmoeder heeft slechts een zielig zpiegeltje waaraan ze nota bene nog gaat vragen wie de mooiste is van het hele 23Dingenland.

    Enfin: de goudgelokte bibliotheekprinses.
    Benen tot aan haar oksels.
    Vanuit heel het land trekken lange stoeten bedevaartende kerels langs haar. Ze willen een aandenken. Ze verkoopt tranen in doosjes. Onzichtbaar.
    Maar dat deert de kerels niet.
    Ze bezitten iets dat hen troost verleent: een verstilde traan. Zachtgeworden nat. Of natgeworden zacht.

    Zo ontstaan relikwieën.

    Zielig he?

    BeantwoordenVerwijderen